Op de filmset in Havanna
Vrijdag 25 juli 2014. De reis begon vandaag met een prettige verrassing, we vlogen met de allernieuwste Boeing 787, de Dreamliner van Brussel naar Varadero! En inderdaad minder lawaai, dimbare raampjes, zowaar kunnen staan, maar niet meer beenruimte én een persoonlijk entertainmentsysteem, dus de tijd vloog voorbij. Na zo’n 9 uur vliegen kwamen we aan op een kleine luchthaven, waar we snel de formaliteiten doorliepen en onze huurauto, een peugeot 301 al klaar stond. En zoals afgesproken met airco, want die zouden we nodig hebben! Op naar Havanna! Tijdens de eerste kilometers zagen we al waar Cuba zo bekend om is, allemaal oldtimers, de een nog fraaier en groter dan de ander. En heel veel Lada’s, de zichtbare Russische invloed… Ondanks de beperkte wegaanduidingen vonden we snel onze weg naar Havanna en ons hotel Los Frailos. Daar kregen we echter te horen dat onze kamers een technische mankement hadden en werd ons verzocht om een nacht in het 4sterren hotel Telegrapho door te brengen. Geen keus, dus wij weer met onze spullen terug naar de huurauto, die we net hadden kunnen parkeren, met de hulp van de nodige lokale helden, die tegen betaling op je auto passen, je de weg wijzen, je koffers tillen…. Maar goed zo werkt het hier J. Die eerste avond verder rustig aan gedaan, met wel ons eerste live-orkest bij het avondeten, toch een lange reis en zes uur tijd verschil. Om 20.00 gingen onze luiken dicht…
Zaterdag 26 Juli. Blijkbaar waren we toch redelijk vermoeid, want pas om 8.00 uur (14.00 in NL) waren we echt goed wakker. In het koloniale hotel kwamen we van een lekker ontbijtje (met weer een orkest) bij en was het inpakken om weer terug te gaan naar ons oorspronkelijke hotel. Dat verliep soepel en konden we de verkenning van het oude Havanna echt beginnen. Prachtige setting, vele koloniale gebouwen uit een rijk verleden (met vooral Spaanse bezetters, maar ook de Britten zijn hier een jaar de baas geweest) cathedralen, pleinen, niet voor niks door Unesco als Cultureel Erfgoed uitgeroepen. Ook bv het Capitool, net iets hoger dan de versie in de US, nog wel uit de tijd voor de revolutie. Maar wel in de steigers, verder ook veel slechte wegen en bijna instortende gebouwen hoor! Vandaag, 26 juli, ook een bijzondere dag in Cuba, een nationale feestdag, de dag van de Revolutie! Op de Plaza Armas werden we aangesproken door Betty, die ons aanbood om met Paard en Wagen de oude stad te verkennen en erover te vertellen. Ze sprak goed Engels, en bood nog wat korting, dus leek ons wel wat. En zeer de moeite, want zo toch snel een beeld gekregen van het Oude Havanna, scoorden nog een lekkere pina colada bij cafe Dos Hermanos en keken onze ogen uit bij die prachtige oldtimers, sommige in nieuwstaat, maar de meeste als een barrel, wonderlijk dat deze nog kunnen rijden ! En wat verder opviel, waren het ontbreken van allerlei reclame uitingen, winkels, luxe, de Mac, teveel om op te noemen. Maar wel veel mensen op straat, vrolijk, veel muziek, fruit en groente kraampjes, heel veel fietstaxi’s. We zijn duidelijk in een andere wereld beland, voelen ons op een filmset!
In de middag zochten we enige afkoeling op het strand van Santa Maria, op zo’n 20 km buiten Havanna. Die afkoeling was beperkt, het zeewater was met 29 maar enkele graden koeler dan de buitentemperatuur…. S’avonds heel lekker kreeft met muziek gegeten aan het Plaza Armas. Op de terugweg zochten we nog wat meer muzikaal vertier en bleek vlakbij het hotel een concert van de BuenaVista Social Club bezig te zijn. De uitbater zag ons voorbij komen en dacht, dat zijn liefhebbers, die moet ik binnen zien krijgen. En dat lukte, Manouk en Femke gingen lekker hun mandje in en wij genoten nog een uurtje van een muzikaal spektakel, met salsa, bachata en een heuse polonaise!
Zondag 27 Juli. In de tocht gisteren hadden we toch nog niet alle hoogtepunten van de oude stad gezien, dus in de ochtend togen we op pad om ook die te aanschouwen. Prachtige gebouwen, een aantal aardig hersteld, ook weer in die gezellige pastel tinten. Met ook verklede lokale mensen die graag met jou, tegen een geringe vergoeding uiteraard, op de foto gaan. Om de warmte te trotseren en toch het e.e.a. te zien, zetten we koers met de peugeot naar de Fruit-market, waar we gisteren voorbij stoven. Op dat soort plekken vallen we nog meer op als toerist en krijgen we de nodige tips. Ook wordt Bob geregeld aangesproken of die nog trek heeft in een lekkere sigaar, maar kon de verleiding goed weerstaan. Daarna door naar de Callon ….. ,waar Cubanen met een Afrikaanse achtergrond fraaie muurschilderingen hebben gemaakt en waar op zondag allerlei rumba dansdemonstraties worden gehouden, ook hier volop muziek J. Lunch deze keer boven een bakkertje, maar zonder live muziekL.
Het strand was gisteren goed bevallen, op de heenreis deze keer langs het vissersdorpje Cojimar, maar stelde niet veel voor, vooral bekend van Ernest Hemingway, heeft daar veel van zijn boeken geschreven. Het strand was weer lekker, nog wat drukker dan de zaterdag, met de helft van de strandgangers ín het water, gezellige boel. We hadden ook nog naar Nigtevecht kunnen gaan, de bus van Connexxion kwam daar ook langs. In de avond streken we neer bij een Italiaan, ook daar een strijkje, eigenlijk geen moment zonder muziek in Havanna! De aankoop van hun CD deze keer maar overgeslagen….Weer lekker gegeten, dat zit toch wel goed hier. Om 21.00 klonk weer een luide knal, als dagelijkse traditie uit de tijd van de Engelse bezetting dat de poorten van de stad sluiten en niemand meer naar binnen mag. De temperatuur is inmiddels aangenaam, we komen weer een beetje bij en trekken ons terug in ons hotel, een soort abdij uit vroegere tijden.
Maandag 28 juli. Vandaag vertrek uit Havanna, maar niet voordat we een bezoek hebben gebracht aan het Museo de Revolucíon, om de belangrijkste gebeurtenis uit de Cubaanse geschiedenis nog eens goed tot ons te nemen. In het oude paleis, waar vele heersers, waaronder Batista, verbleven, wordt duidelijk hoe deze revolutie met Fidel Castro, CheChe Guevarro en vele anderen eind jaren 50 plaatsvond. Heel leerzaam, en deze revolutie lijkt ook nu nog volop gesteund te worden, gezien alle uitingen op 26 juli!
Met een routebeschrijving in de buurt, zetten we koers richting Vinales, op zo’n 150 km. Onderweg stoppen we in Las Terrazas, waar we zwemmen met lokalen in een aantal poeltjes met kleine watervallen. Dit is onderdeel van een groot Nationaal Park, erg groen. Net als we de grote weg weer opdraaien, worden we staande gehouden door een soort agent. Zijn auto heeft het begeven en hij wil graag een lift naar Pinar del Rio, vlakbij onze bestemming Vinales. Nou vooruit, als hij zijn pasjes heeft laten zien, stemmen we maar in. Hij spreekt een klein beetje Engels, en goed Spaans 😉 dus we komen zo weer het nodige te weten over Cuba. We zetten hem af bij zijn werk, een tabakplantage en als dank meteen een uitleg. En Bob is weer de sigaar, hij mag er een opsteken! Het tabakseizoen loopt van november tot april, dus weinig actie, het land staat nu vol met mais. In de droogschuren nog wel wat tabaksbladeren, maar volgens zeggen komen de beste sigaren uit dit gebied, we krijgen een echte Coinha mee. Om zes uur rijden we Vinales binnen en na even zoeken worden we aangenaam verrast door Casa Nenita, een pareltje in een (achter)wijk. Hartelijke ontvangst en met zwembad, dus komende dagen zitten we goed!
Terug in de tijd in Vinales
Dinsdag 29 Juli. Na gisteren warm onthaald te zijn door Joel van Casa Nenita en een lekkere maaltijd met gegrilde garnalen en kip voorgeschoteld te hebben gekregen, stonden we op tijd op om te gaan paardrijden! Helaas was Manouk geveld door een buikgriep en moest zij deze tocht voorbij laten gaan L… Onderweg naar de paarden kwamen we de eerste ossenkarren al tegen. Eerst denk je, dat is leuk voor de toeristen, maar als je er steeds meer ziet en ook in de velden deze ossen bezig ziet, dan besef je dat het echt is. Geen tractoren, of freesmachines, gewoon twee ossen met ringen door hun neus en een man, een kar of gereedschap erachter! En ook veel paarden: mannen te paard, paard met wagen en ook taxis met een paard ervoor. Zo ging dat vroeger bij ons en nog steeds hier! Wij dus vanochtend ook te paard, door het fraaie landschap van Vinales. Nog niet te warm, klein briesje, een zonnetje en lekkere paarden die wel een tochtje wilden maken. In een kleine 3 uur genoten we van de natuur, de kleurrijke huizen, de aardige bevolking. Uiteraard hoorde een stop bij een tabaksschuur erbij, kregen we weer enige uitleg en was Bob weer de sigaar. Verder langs veel suikerriet, diverse soorten aardappelen, ananassen, mais, typische tabakschuren en nog even een stop bij een koffieproducent, meteen wat bonen ingeslagen. De laatste paadjes waren wel wat steil, en met allerlei stenen en afval bezaaid, maar voor onze paarden geen probleem en brachten ons weer veilig terug.
Na een verfrissende duik in het zwembad bij Casa Nenita en wat chillen, stond om 17.00 de volgende actie op de agenda : Salsa lessen, ook door Joel geregeld. In een casa iets verderop was de woonkamer ontruimd en was de zoon des huizes Juanito, 14 jaar en professioneel Salsadanser onze instructeur. Dat werd een uur zweten en afzien voor allemaal, Manouk en Femke hadden de basispassen ook snel door, maar er werden toch weer enkele lokale varianten voorgetoverd, die wij dan ook maar moesten nadoen. Maar daar slaagden we evenwel in, dus weer een ervaring en nieuwe Salsapasjes rijker!!
In de avond verder rustig aan gedaan, Manouk was weer aan de beterende hand en gaf t stokje over aan Angelique, dus die avond bij de thuishaven Casa Nenita weer lekker spaghetti en gegrilde kip gegeten.
Woensdag 30 juli. Aangezien Manouk ook graag te paard ging en Angelique nog niet helemaal de oude was, gingen Femke en Bob mee, voor een tweede keer te paard. Bedoeling was om een rondje van max 2 uur te doen, maar dat werden er uiteindelijk een kleine 3,5 uur. Laten we het houden op een communicatie stoornis… Wel weer prachtig, een ander deel van het dal verkend. Na bijgekomen te zijn in het zwembad, togen we richting het dorpje Vinales zelf. De Cubanen leven vooral buiten, zijn of onderweg, of staan wat te kletsen of zitten lekker in een schommelstoel op de veranda. In het dorpje zelf geen reclame of andere commerciële uitingen, geeft een heel natuurlijk tafereel. Wel heel veel casa’s, bijna iedereen lijkt kamers aan te bieden of heeft een restaurantje van 2/3 tafels. Op het centrale plein de nodige snuisterijen/souvernirs, maar ook wel drank, de Havanna Club (rum) is erg populair. De lokale KPN, Etacsa, had er zowaar een Internet mogelijkheid, en na aanschaf van een ticket, waarbij de identificatie middels paspoort vereist was, kon een uur van het Internet gebruik gemaakt worden. Wel nog met PC’s met XP, maar het werkte!
Die avond bij restaurant El Olivio in het dorp Mediterraan gegeten, tip uit de Lonely Planet. Wel buiten, maar hadden liever binnen gezeten, het was nog steeds best warm…
Donderdag 31 juli. Na het weblog te hebben geüploadet, en wat geld te hebben gewisseld, was het tijd om koers te zetten naar onze volgende casa, Costa Azul in Playa Larga. Een kleine 400km, onze grootste reisafstand met de auto, maar via de AutoPista 4 en na Havanna AutoPista 1, ging het vlot en kwamen we goed aan daar. Ook hier weer vele casa’s en kleine restaurantjes, zelfs als je met de auto langsrijdt, springt men bijna voor de auto om hun restaurant onder de aandacht te brengen… J. Deze keer een kleine casa met 2 kamers, die meteen vol zit met onze komst. Allemaal weer prima verzorgd, aardige mensen, airco staat al aan, en het welkomstdrankje (Lemon drink) wordt meteen bereid. Hier aan het water en vlakbij een groot Natuurpark met moerassen wel meteen weer muggespul opsmeren, want ze hebben ons weer snel gevonden L. Die avond heel lekker verse krab en kreeft gegeten bij El Caribeno (tip Lonely Planet), de enthousiaste eigenaar Fidel Fuentes schotelde na afloop nog een lekkere koffie met rum voor, mmmm!
Playa Larga, aan de Varkensbaai
Vrijdag 1 augustus. Na een superlekker ontbijt met vers fruit, ei, broodjes, pannenkoeken, kaas en ham, stapten we in de auto richting Criadero de Crocodrilos, een krokodillenboerderij. Hier worden krokodillen gekweekt, ze hebben er maar liefst 4000! In een jaar of 5 worden deze krokodillen volwassen en wordt hun huid gebruikt, maar worden er ook steaks van gemaakt! Leuk om een keer te zien en ook om er een vast te houden en in je nek te laten leggen… Daarna door naar Cuevas de los Peces, een strandje waar het prachtig snorkelen is en op 100m landinwaarts nog een prachtige pool, waar je ook kan zwemmen, dus ook gedaan. Er was een duikschool uit Playa Larga actief en Bob kon meteen mee een duik maken. Playa Larga staat in de top 10 duiklocaties op Cuba (of eigenlijk Bahia de Cochinos, Varkensbaai), en het was de moeite : een mooie drop-off met veel soorten en kleurig koraal en de nodige vissen (murene!). Ook een gezonken vissersboot werd gepasseerd, het was toch geen gezonken landingsboot van de Cubaanse ballingen die hier in deze baai in 1961 Cuba trachten binnen te vallen… In Playa Giron waar we daarna een uitgebreide lunch/diner scoorden, is wel van alles te zien over deze inval. Op een groot bord staat bij binnenkomst : “Eerste nederlaag van de Imperialistische Yankees in de Americas! “ ….. Verder ook verlaten Baseball veld, de sport waar we behalve voetbal ook over worden aangesproken, tenslotte zijn we daar wel Wereldkampioen in geworden en dat heeft in Cuba, honkballand, indruk gemaakt.
Zaterdag 2 augustus. Vandaag richting Trinidad, maar wel met enig oponthoud! Na op de enige PC in het dorp met Internet het weblog te hebben bijgewerkt, bleek dat we een lekke achterband hadden! Maar geluk bij een ongeluk, op 100m afstand was een soort Kwik-Fit! Twee man gingen meteen aan het werk, er bleken twee (!) spijkers in te zitten. Gelukkig kon deze band meteen worden gerepareerd, en voor 10 CUC (~8 euro) konden we gelukkig weer verder J. De weg voerde langs Cienfuegos, waar we de bezienswaardigheden meteen even meepikten, en daarna door naar de door Manouk en Femke opgegeven andere tussenbestemming, nl het Delfinario van Cienfuegos! We kwamen daar net voor 14.00 aan, en konden meteen aanschuiven bij de spetterende show met 2 dolfijnen. Aan de kust was een baai afgezet en een kleine tribune gebouwd, je zit zowaar in de natuur met deze prachtige beesten. En daarna kwam het toetje voor de meiden, ze gingen met deze kanjers zwemmen! Er waren meer Nederlanders op deze show en het zwemmen afgekomen, (Djoser oid), en in de tweede groep van 9 personen gingen de meiden te water en was het eerst kennismaken, kregen al meteen een dikke zoen en mochten ze een dansje doen. En na deze introductie verplaatste de groep zich naar “het stadion” en vond de hoofdact plaats: Door twee dolfijnen omhoog geduwd worden en hoog boven het water uitkomen, zie de spectaculaire foto’s! Was helemaal TOP! Daarna door naar Trinidad, waar we met behulp van een fietstaxi onze volgende casa vonden, Casa Lozano. Ook weer prima, in een buitenwijkje waar het Cubaanse leven zich vooral op straat afspeelt. Van Olga en Ilya kregen we weer een lekker welkomstdrankje en gingen meteen aan de slag voor het avondeten: kreeft, gamba’s en kip. Na het eten alvast een rondje door Trinidad, en inderdaad heel authentiek en antiek. Op het grote plein bij Playa Major eventjes van een pina colada genoten, een grote regenbui verstoorde het feestje…
Kleurrijk Trinidad !
Zondag 3 augustus. De eerste van 3 volle dagen in Trinidad! Bewust gekozen om hier wat langer door te brengen, we hadden al veel gehoord en gelezen over dit fraaie plaatsje en met de natuurrijke omgeving en het strand vlakbij zouden we die dagen zonder problemen doorkomen. Vandaag eerst op pad naar de Manaca Iznaga in Vallei de Los Ingenios, een oude suikerrietplantage met een bijzondere uitkijktoren van 44m vanwaar vroeger de slaven in de gaten werden gehouden. Zo’n toeristische trekpleister trekt ook altijd veel snuisterijverkopers aan, deze keer heel veel tafelkleden in de aanbieding, blijkbaar zijn ze daar heel goed in, wisten we niet, maar konden de verleiding weerstaan. Daarna door naar Playa Ancon, het strand bij Trinidad en daar lekker gezwommen. Snorkelen kon wel, maar er was alleen zeegras te zien, dus daar waren we snel mee klaar. Wel was er een duikschool, die tweemaal daags duiken organiseerde naar het koraalrif iets verder uit de kust, dus dat was goed om te weten. In de wetenschap dat met het avondzonnetje de foto’s het mooist zijn en dat ook de temperatuur mogelijk iets aangenamer zou zijn, togen we daarna naar het centrum van Trinidad. En eigenlijk overal waar je loopt kom je wel fotomomentjes tegen. In heel het dorpje zijn de huizen fraai gekleurd, hebben velen de kenmerkende rode dakpannen, maken de met rivierkeien bestraatte wegen een authentieke indruk. Tel daar de bijzondere voertuigen en paarden en de kleurrijke mensen bij op, en het plaatje is compleet, dus klik,klik, klik! Bij restaurant La Ceiba lekker buiten onder de grote Ceiba boom gegeten, deze keer een keer spaghetti. Van de buitenkant zag t er een beetje shabby uit, maar laat je daardoor niet op t verkeerde been zetten, er zitten pareltjes achter de meestal kale voorgevels, ook achter deze dus . De avond met mojito’s en crêpes met Nutella op de trappen bij Casa de la Musica afgesloten, mmmm!
Maandag 4 augustus. Plan van vandaag: naar t strand om te duiken of te snorkelen en dan morgen de actieve dag in de natuur. Op t strand aangekomen hingen er donkere dreigende wolken boven de zee, en was de duikboot daarom niet uitgevaren voor de eerste duiktocht. Maar t klaarde snel op en Bob kon mee op deze trip naar het koraalrif net voor de kust. Prima duik op max 20m met veel vis en koraal en een grote school Jackfish. Van snorkelen kwam het niet, wel lekker gechild op het strand en vele Pizza con Quesa die werden aangeboden door lokale verkopers moeten afslaan. Voor het avondeten trokken we het dorpje weer in, Trinidad viert zowaar hun 500 jarig bestaan dit jaar (1514-2014). Je blijft foto’s maken, overal mooie plaatjes, helemaal met een leguaan! Op een dakterras met uitzicht op het kenmerkende kerkje eten we een kippetje en wat vis en gaan daarna naar Casa de la Musica, waar deze avond wel al volop Salsa wordt gedanst. Erg leuk om te zien, flitsend gebeuren. Ook Bob & Angelique wagen zich er even aan op de dansvloer, zag er volgens Manouk en Femke goed uit J
Dinsdag 5 augustus. Vandaag splitsen de wegen zich, Femke en Angelique hebben met Camillo afgesproken om met paarden de omgeving te verkennen en Manouk en Bob gaan op pad naar de Caburni waterval in het Nationaal Park Topes de Collantes. De zon is vandaag volop aanwezig, en de temperatuur daardoor nog wat hoger. Maar redelijk op tijd op pad, om 9.00 bestijgen Femke en Angelique hun paarden en maken een erg leuke tocht door de vallei, langs de suikerrietplantages, drinken koffie onderweg en zwemmen in een koude poel bij een kleine waterval. De paarden zijn lekker pittig en gaan zelfs een stukje in galop. Na zo’n 5 uur keren de meiden weer terug, mooie ervaring rijker. Manouk en Bob zijn eerst richting het dorpje Topes de Collantes gereden, komen onderweg nog een tarantula tegen en beginnen vandaar aan hun voettocht naar de waterval van naar zeggen 62m. Een uur lang afdalen langs smalle paadjes, gelukkig in de schaduw. Maar dan kom je ook ergens, ook bij een lekkere koude waterpoel onder aan de waterval!! Ff lekker bijkomen, voor de tocht weer terug omhoog, vergt alleen iets meer inspanning, warm!! Maar ook Manouk en Bob zijn rond 14.00 weer terug en is het daarna snel opfrissen om bij t strandje bij Maria Aguilar lekker te ontspannen. Die avond lekker gegeten in een koloniaal pand bij restaurant Sol y Palidor, wel een beetje pittig, dus afkoelen zat er helaas niet in L. Onderweg naar en van het centrum trekken we veel bekijks, men is wel toeristen gewend, maar wij zijn blijkbaar net iets groter, blonder en daarmee opvallender….
Woensdag 6 augustus. Alweer vertrek uit gezellig Trinidad, een dorpje waar de tijd heeft stilgestaan, waar alles oud en antiek is, niet alleen de buitenkant van de huizen, maar ook het interieur. We gluren natuurlijk overal naar binnen en echt alles is oud: stoelen, tafels, tv’s etc. Maar de mensen zijn zeker niet allemaal oud, men is graag buiten en onderweg, op alles wat maar bruikbaar is. Je hebt er kleine fruittentjes, je schoenen kunnen worden gepoetst, pizza’s haal je uit de muur. Je vraagt je wel af of men hier een beetje meekrijgt wat er in de rest van het land/wereld gebeurd. Er zijn geen kranten, geen tijdschriften, wel veel oude boeken over de revolutie. Er staan wel TV’s, maar daar kijkt men vooral soaps en tekenfilms. Internet lijkt heel ver weg. Men lijkt per dag te leven. Er zijn wel wat oude kerken, maar het geloof speelt geen belangrijke rol hier. Een bijzondere ervaring, zo’n dorpje.
Via een korte stop in Santa Clara, waar we een frisje drinken op het centrale plein, is het weer door naar Remedios, waar we bij Casa Buena Viaje een nachtje zullen verblijven. Van de buitenkant ziet het er niet uit, maar ook hier huist iets fraais achter: Een groene binnenplaats, met 3 ruime kamers, prima. Voor het eten gaan we het stadje Remedios even in, net zo oud als Trinidad, maar nog wat minder bekend en een stuk rustiger. Ook hier speelt alles zich rond het centrale plein af, en zeker in de avond, als de zon weg is, en de temperatuur tot onder de 30 graden zakt, komt het tot leven.
Langs Remedios, Matanzas en tenslotte All-inclusive Varadero
Donderdag 7 augustus. Bij het wakker worden bleek dat Remedios s’nachts niet zo rustig is, vandalen hadden de beide richtingaanwijzers van de huurauto gesloopt, waarschijnlijk leuk voor op de fietstaxi… Was volgens de Casa pas de 2de keer in 5 jaar. Maar goed, de auto reed nog wel gewoon, dus na een lekker ontbijtje richting Matanzas. We kozen voor de snelle weg, via de Autopista 1, maar met de slechte bewegwijzering duurde het toch nog wel even voor we in Matanzas aankwamen. Na hartelijke ontvangst in de casa, nog even langs de plaatselijke playa voor een duik, maar een klein beetje verfrissend met de hoge watertemperatuur. We hadden ook nog wat lokale munten, de CUP (Cubaanse Pesos) in ons bezit en daar konden we wat ijsjes en een zuurstok voor kopen. Pas dan blijkt dat je als toerist met de CUC (Cubaanse Convertibles) met een koers van 25:1 best wel duur uitbent. Als toerist kan je eigenlijk alleen met CUC betalen, terwijl de lokalen met de CUP betalen. Dit geldt overigens alleen voor de basisvoorzieningen (vooral eten), de luxe artikelen gaan wel gewoon in CUC. Softijsje was omgerekend €0,12. Die avond kregen we in de casa een lekkere maaltijd met vis (Marlijn!) voorgeschoteld.
Vrijdag 8 augustus. Vandaag op tijd opgestaan om naar Playa Coral te gaan, een mooie snorkellocatie tussen Matanzas en Varadero. In de ochtend is het prima uit te houden, en ook niet teveel wind. Bij aankomst hadden we keuze, de locatie van de overheid, voor 10 CUC pp de hele dag gebruik maken van hun faciliteiten (mn snorkeluitrusting) of het strandje met een lokale uitbater en ook enkele parasolletjes. Die laatste werd het, en was helemaal goed! Op zo’n 100m uit de kust lag het koraalrif en was prachtig! De lokale uitbater bleek fan van het Nederlands voetbalteam, en kon ook nog eens hele lekkere pina colada’s natural maken, dus dat was daar prima uit te houden. Op de weg terug naar Matanzas nog even langs de rivier Rio Canimar gereden, het varen over deze rivier in de natuur met mangroven etc is ook een toeristische trekpleister, maar dat trok ons toch niet zo. Na even opgefrist te hebben in de casa, reden we naar het dorpje Varadero, vlakbij de grote resorts. Volgens de Lonely Planet zou er een shopping mall zijn, die was er ook, maar daar hadden we het na 1 minuut al gezien, er viel niet zoveel te shoppen… Wel veel stalletjes met souvenirs, het bekende werk. Er zat een hele grote regenbui vlakbij en die kwam ook tot ontwikkeling, maar we konden net op tijd terecht voor het avondeten. De Lonely Planet had nl ook een tip voor een Italiaanse Paladar (vrij restaurant) en dat was een goede, want de Bruschetta’s, pasta’s, pizza’s en cappuccino waren echt Italiaans, jammie! Deze casa eigenaar Idael sprak goed Engels en hij vertelde dat zijn vrouw en hij hun werk (zuster en professioneel muzikant) hadden opgezegd omdat de Casa al voldoende opbracht! En volgende week vertrokken ze voor 5 dagen naar Cancun met het gezin, dat soort vakantietripjes zijn toch mogelijk voor Cubanen als de papieren in orde zijn en er zekerheid is dat ze terugkeren. Vandaar ook de enorme groei aan Casa’s en naar onze ervaring ook heel goed, beter dan in het eerste hotel in Havanna. Tripadvisor werkt hier ook prima voor!
Zaterdag 9/Zondag 10/maandag 11 augustus. Het toetje (ijs) van Femke gisteren bleek nog een extra verrassing te hebben, haar maag en darmen hadden het die nacht te pakken gekregen L. Rustig aan gedaan met het vertrek naar de laatste bestemming, All Inclusive bij Resort Sol Palmeras in Varadero. Om even over twaalf kwamen we daar aan, voor de laatste 2 dagen. Prachtig complex, met uitgebreid zwembad, strandfaciliteiten en buffetten. Helaas hebben we daar maar beperkt van kunnen genieten, het bleek toch een buikvirus en zowel Angelique als Bob kregen het ook te pakken… Dus Manouk moest voor vier er tegenaan! We hadden ook leuker einde voorgesteld, maar het is even niet anders, morgen vliegen we lekker terug naar Nederland. Tot gauw!
